01.12.2016

Z KRAJU

STANOWISKO Rady Krajowej Związku Zawodowego „Budowlani"

w sprawie ram polityki mieszkaniowej i budowlanej państwa

Związek Zawodowy „Budowlani" uważa_, że z punktu widzenia kształtowania racjonalnych założeń polityki budowlanej, mieszkaniowej i planowania przestrzennego
w Polsce minione lata były czasem straconym.

Kolejne rządy w tym okresie, podejmu­jąc różne, często sprzeczne ze sobą działania w tej sferze, konsekwentnie po­mijały istotę problemu i unikały sformuło­wania spójnego
i realistycznego programu rozwoju budownictwa mieszkaniowego i założeń polityki budowlanej państwa. Pracownicy budownictwa zapamiętają te lata głównie jako czas pogłębiającej się niestabilności na rynku pracy, odchodzenia od umów o pracę, wypowiadania układów zbiorowych pracy, ograniczania upraw­nień socjalnych i wymuszonej emigracji zarobkowej. Spółdzielczość mieszkaniowa zapamięta te lata jako czas bezsensownej walki ze strukturami spółdzielczymi i samą ideą spółdzielczości. Chcemy, aby ten okres w polskim budownictwie i mieszkal­nictwie wreszcie się skończył. Warunkiem dla stabilizacji i rozwoju sek­tora budowlanego w Polsce jest uporząd­kowanie rynku budowlanego. Podstawo­wymi mechanizmami, zapewniającymi, stabilność działalności i rozwój w tym ob­szarze, są kompleksowe rozwiązania w zakresie prawa budowlanego, planowania przestrzennego i - co szczególnie istotne - prawa i praktyki zamówień publicznych. Dobre rozwiązania w sferze zamówień publicznych, oparte na wdrożeniu dyrek­tywy UE z uwzględnieniem tzw. klauzul socjalnych, wpłyną na ucywilizowanie całego obszaru zamówień, eliminację pa­tologii
i zapewnią uczciwą konkurencję na rynku. Działania podjęte w ramach poli­tyki mieszkaniowej państwa muszą mieć charakter wielokierunkowy. Potrzebny jest realny plan systematycznego wychodze­nia ze strukturalnego kryzysu budownic­twa mieszkaniowego, spowodowanego wciąż niskim poziomem dochodów spo­łeczeństwa i brakiem sensownych instru­mentów wspierania rozwoju tego sektora przez państwo. Konieczne jednocześnie jest pilne podjęcie działań praktycznych - w obliczu rosnącej sfery wykluczenia społecznego, zagrożeń demograficznych i zróżnicowania potrzeb różnych grup społecznych czy wobec dramatycznie rosnącej „luki remontowej", zagrażają­cej istniejącej substancji mieszkaniowej. Związek Zawodowy „Budowlani" uważa, że założenia polityki mieszkaniowej państwa muszą koncentrować się szczególnie na kilku najważniejszych sferach. Pierwszą z nich jest budownictwo socjalne dla osób w najtrudniejszej sytuacji bytowej. Brak aktywnej polityki państwa w tej sferze oznacza dalsze pogłębianie problemów będących efektem wykluczenia społecz­nego. Drugą z newralgicznych sfer polityki mieszkaniowej jest budownictwo na wynajem dla osób o stosunkowo niewielkich dochodach i budownictwo umożliwiające większą mobilność siły roboczej na rynku krajowym. Państwo powinno wprowadzić nowe instrumenty zwiększające atrakcyj­ność tej formy zarówno dla potencjalnych inwestorów, jak
i najemców. To jest obszar, w którym można efektywnie wykorzystać potencjał i możliwości działania spółdziel­czości mieszkaniowej. Dotychczasowe roz­wiązania są niewystarczające. Związek Zawodowy „Budowlani" uważa, że nie należy odrzucać z powodów doktrynalnych – tak jak stało się to w minionych latach - możliwości udzielania różnych ulg budowlanych
i mieszkaniowych dla szerszej grupy odbiorców. Doświadczenie wskazuje na fakt, że wiele ulg ma wyraźny charakter stymulujący wzrost gospodar­czy, pozytywny wpływ na tworzenie no­wych miejsc pracy i ograniczenie szarej strefy gospodarczej w budownictwie. No­we instrumenty stymulujące muszą po­jawić się szczególnie w sferze remontów istniejącej substancji mieszkaniowej - za­równo publicznej, jaki prywatnej. Związek Zawodowy „Budowlani" uważa, że po to, by udało się prowadzić sensowną polity­kę mieszkaniową państwa konieczne jest odejście od skrajnego fiskalizmu na rzecz uznania priorytetów społecznych. Związek Zawodowy „Budowlani" biorąc pod uwagę negatywne doświadczenia minionych lat, uważa, że w celu właściwej koordynacji polityki mieszkaniowej i budowlanej państwa niezbędne jest reaktywowanie samodzielnego resortu budownictwa. Historia wielu lat niekompetencji, pustych obietnic, braku pomysłów, barier admi­nistracyjnych i odsuwania spraw polityki budowlanej i mieszkaniowej daleko od centrum zainteresowania rządu
i tworzą­cych go ugrupowań nauczyła nas, że tylko zapewnienie stałej reprezentacji potrzeb tego sektora w składzie rady ministrów daje szansę na konsekwentną realizację polityki w tej sferze.

Warszawa, październik 2015 r.

Ps. Materiał opublikowany miesięczniku „DOMY SPÓŁDZIELCZE”